در این تحقیق به منظور بررسی عوامل اقتصادی و اجتماعی موثر بر میزان تقاضای گردشگری داخلی و خارجی خانوارهای شهری ایران از سیستم معادلات تقاضای تقریبا ایده ال استفاده شده است. این مدل با استفاده از داده های تلفیقی و روش رگرسیون های به ظاهر نامرتبط و بکارگیری اطلاعات هزینه ای 13 گروه کالایی نزدیک به 180 هزار خانوار شهری در کشور طی سال های 1394-1385 تخمین زده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد در بین متغیر اقتصادی-اجتماعی، متغیرهای بعد خانوار و تعداد سال های تحصیل سرپرست خانوار بر تقاضای گردشگری اثر معنادار و منفی و متغیر سن سرپرست خانوار اثر معنی دار و مثبت دارد. همچنین تحریم های نفتی اثر معنی داری بر تقاضای گردشگری داخلی خانوارهای شهری ایرانی نداشته است اما اثر منفی و معنی دار بر تقاضای گردشگری خارجی این خانوارها دارد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که ضرایب خود قیمتی گردشگری داخلی و خارجی بی معنی شده اما ضرایب درآمدی این دو گروه کالایی معنی دار بوده و کشش درآمدی گردشگری داخلی و خارجی به ترتیب برابر 51/2 و 12/2 می باشد.